Χρυσοκέντητες εμβάδες. 19ος αιώνας. Μήκος: 24εκ. Ελλείπουν τα κατώτατα μέρη, οι πάτοι, δηλαδή το πλέον εύφθαρτο στοιχείο και συνάμα μικρότερου ενδιαφέροντος. Τα υποδήματα είναι φτιαγμένα σε βάση σκούρης τσόχας. Στο πρόσθιο και οπίσθιο τμήμα το περίγραμμά τους διατρέχουν πολλές σειρές αργυρού νήματος που δημιουργεί απλά διακοσμητικά στοιχεία (τόξα και λοβούς). Κατόπιν αυτού και στην μεγαλύτερη έκταση ακολουθούν πυκνά, φυτικά μοτίβα, καμωμένα από περιελιγμένο, χρυσό νήμα. Αναφορικά με το προηγούμενο Ζεύγος, είναι πολύ πυκνότερη η διάταξη του νήματος, αλλά πιο περιορισμένη η φυσιοκρατική απόδοση. Το μοτίβο είναι το ίδιο, καθώς με αυτό η διακόσμηση ακολουθεί την φόρμα του αντικειμένου. Από διπλό και ευμέγεθες φύλλο/σπείρα στο πίσω μέρος εκκινούν επάλληλα φυτικά κοσμήματα και στο πρόσθιο μέρος παρατάσσονται κατέναντι αντωπού βλαστού. Παρά την αποσπασματικότητα, οι εμβάδες αυτές αποτελούν παραδείγματα ακόμη ποιο αφειδώλευτης χρήσης χρυσού νήματος και κοπιώδους εργασίας για την παραγωγή ενός μοναδικού αντικειμένου που μετουσιώνει την πρακτική λειτουργία σε πολυτέλεια για τις βαθύπλουτες αρχόντισσες τους ελληνικού χώρου του 19ου αιώνα.