“Προδιοίκησις εις τον Ερμήλον ή Δημοκριθηράκλειτον Μιχαήλου του Περδικάρι Ιατρού περιέχουσα την Απολογίαν του Ποιητού, την Αλληγορίαν του Ποιήματος και την Είδησιν δια την άτακτον έκδοσιν του Ερμήλου, [1817]. 12ο, σελ. [8], 152, [22], χωρίς ένδειξη τόπου έκδοσης και τυπογραφείου, με κατάλογο συνδρομητών έκδοσης. Το βιβλίο τυπώθηκε στη Βιέννη, με αρχική επιστασία Άνθιμου Γαζή και χρηματική ενίσχυση των αδελφών Αγόρα. Ο Περδικάρης, γιατρός με συντηρητικές απόψεις, δικαιώθηκε στις κρίσεις του έναντι του συναδέλφου του Σακελλάριου και ανέλυσε τεκμηριωμένα τόσο το πρόβλημα της επιστημονικής κρίσης στην Ιατρική, που δημιούργησαν οι ιατρικές θεωρίες εκείνου του καιρού, όσο και τις επακόλουθες επαγγελματικές επιπτώσεις. Στο έργο του αυτό εξυμνεί την ανωτερότητα του γένους των Ελλήνων, που διέθετε την πνευματική ισχύ ώστε να επικρατεί πνευματικά των κατακτητών του, αλλά ταυτόχρονα κατηγορεί τους Έλληνες για τη διχόνοια, γεγονός που το αναφέρει ως ελάττωμα της φυλής. Ελέγχει τα ελαττώματα των Ελλήνων, τόσο κατά το επάγγελμα, αναφερόμενος σε γιατρούς και πραματευτές, όσο και κατά την κοινωνική τάξη, αναφερόμενος σε άρχοντες, αρχόντισσες, αρχιερείς, μοναχούς και ηγεμόνες. Έπειτα αναλύει τους συμβολισμούς του κάθε προσώπου στο μυθιστόρημά του και τελικά γνωστοποιεί την επιθυμία του να είχε προηγηθεί η έκδοση ενός βιβλίου που έγραψε με ηθικοπλαστικό σκοπό και με τίτλο το «νοητό της Αγίας εκκλησίας διάκοσμο», ώστε οι αναγνώστες του δεν θα τον έκριναν ως έναν αστείο και σατυρικό, αλλά θα απέβλεπαν στις αρχές της θρησκείας, τις οποίες αγωνίζεται να εμπνεύσει. Δέσιμο εποχής, χαλάρωση και επιδιορθώσεις, σκίσιμο στην σελ. [153] που δεν επηρρεάζει την ανάγνωση, τσακίσεις στις πρώτες 8 σελίδες, ελαφρύ οξειδωτικό κιτρίνισμα. (Γκίνης-Μέξας, 998), (Ηλιού, 1817.94)