Τριμερής πόρπη Σαφράμπολης. 19ος αιώνας. Αργυρά και επάργυρα στοιχεία ορείχαλκος, συρματερός/φιλιγκράν, ένθετα μεσογειακά κοράλλια, σφραγιδόλιθος. Μήκος: 35εκ, Πλάτος: 11εκ. Λογχόσχημη, συρματερή πόρπη με ίχνη επαργύρωσης, επίθετα αργυρά στοιχεία και κοράλλια, τριμερής σε δύο τμήματα. Το διακοσμημένο θηλύκι της ενώσεως καλύπτεται πίσω από το κεντρικό επίμηκες τμήμα, ευρισκόμενο τοιουτοτρόπως στην πίσω όψη, όπως και τα κάθετα στελέχη, για την στερέωση σε δερμάτινη ή υφαντή ζώνη. Τα πλαϊνά λογχόσχημα μέρη, που είναι και τα μεγαλύτερα σε σχέση με το κεντρικό, φέρουν έναν αληθινά λαβυρινθώδη στολισμό διά μέσου της συρματερής κόσμησης, τεχνική με άμεσες καταβολές στη αντίστοιχη βυζαντινή. Λεπτότατο διμερές ή και τριμερές στριφτό σύρμα περιθέει ακατάπαυστα, δημιουργώντας επάλληλα φυτικά μοτίβα που ταυτόχρονα λειτουργούν ως φόντο της πρόσθετης σύνθεσης, καθώς η πόρπη φέρει πολυεπίπεδη διακόσμηση. Επί των επιμήκων βλαστικών συνθέσεων, μεγαλόπρεπα εκτείνεται το μαγικοθρησκευτικό σύμβολο του εξάκτινου άστρου με έντονα εξηρημένη, μαστοειδή απόφυση με συμβολισμούς στην φύση. Πανταχόθεν εντοπίζονται εγκατασπαρμένα, επίθετα, αργυρά άνθη από λεπτότατο μονό, διπλό ή τριπλό σύρμα, επιβεβαιώνοντας την εξαιρετική τέχνη του δημιουργού τους και εικονοποιώντας έναν ολόβλαστο φυτικό κόσμο, καμωμένο στο μέταλλο. Επιπροσθέτως, ο χρυσικός των χρόνων έχει περικλείσει ένθεν κακείθεν κυκλικά και αμυγδαλόσχημα κοράλλια σε διακοσμημένα καστόνια με πυκνές αυλακώσεις, «χτένια». Το κεντρικό τμήμα αποτελείται από ρομβόσχημο μέρος, μικρότερο σε σχέση με τα πλαϊνά. Φέρει στο μέσον εξηρημένο μαστοειδές κόσμημα, μεστό συρματερής κόσμησης και επιστεφόμενο με κοράλλι, το οποίο περιβάλλεται σταυροειδώς με αντίστοιχα κυκλικά και αμυγδαλόσχημα κοράλλια, υπογραμμίζοντας ξανά τον εντονότατο φυλακτικό και αποτροπαϊκό χαρακτήρα του αντικειμένου. Επιπροσθέτως, σε όλη την επιφάνια εντοπίζονται μικρές κοιλότητες από στριφτό σύρμα που θα περιέβαλαν σμάλτα κατά την σπάνια και αρχαία τεχνική των περίκλειστων σμάλτων, νυν απολεπισθέντα. Τέλος, κάθετα τοποθετημένοι κρίκοι ως προς τα μέρη της πόρπης στο κάτω τμήμα της φέρουν αργυρές αλυσίδες με αντίστοιχα «κρεμασίδια». Στο κέντρο, υπερτονίζοντας για πολλοστή φορά τον φυλακτικό χαρακτήρα, κρέμεται χυτός σταυρός με διχαλωτά άκρα και κυκλικό, ιώδη, ανάγλυφο σφραγιδόλιθο με θραύση σε ειδικό καστόνι στο μέσον. Ο υπερπληθωρικός φόρτος που διαρθρώνει τη μορφή της παραπάνω πόρπης, η χρήση παλαιών και εξιδεικευμένων τεχνικών, όπως η συρματερή και των περίκλειστων σμάλτων, το πλήθος των επίθετων στοιχείων και των πολύμορφων, σπανίων πλέον, και διακοσμημένων μεσογειακών κοραλλιών, συνθέτουν ένα αληθινά εκθαμβωτικό σύνολο από χαμένες πλέον περιοχές του ελληνικού χώρου, τον Πόντο και ειδικά την Σαφράμπολη. Πρόκειται για κέντρο που δέσποζε στην χρυσοχοϊκή χρήση των κόκκινων κοραλλιών, με το συγκεκριμένο δε αντικείμενο να παρουσιάζει μεγάλη ομοιότητα με δημοσιευμένα παράλληλα (βλ. Τεπελίκη αρ. Μ. 8564 στο Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης).